XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Lokatzezko jendeak bildurra izan du beti
euripean urtuko ote den.

Margaloriak esan lezake euria akuarela dela,
paisaiak pindatzen bait ditu,
musikoak musikoa dela, kontrapunduak
egiten dituelako.
Gorrek eta mutuek ez dugu eztabaidatzen
euripean.

Atxakia ederra euria lekuz kanpora bizi garela
gogoratzeko.
Ortzea lainotu eta euria hasten da han ere
hemen bezala,
orohar euria sobera egiten du hemen
eta han ere bai,

Barekurkuiloak orriak jaten, bide bazterreko
kartelak euripean urtzen,
eta bide bazterreko herriak beren izenen
misterio urtua gogoratu ezinik
eta bideak kilometro galduen bila
euripean.

Euria hemen eta han, euria teilatuetan
atabala jotzen,
XVII. mendean Sarako sorginak
euripean.
Itoginen azpian palankanak, lapikoak,
orinelak...

Ez da egia euria hain onbera denik
ez hain garratza,
aurpegiak garbituko dizkigu eta
hilak urtuko ditu lurpean.
Hori bai, euria itzultzailea da
eta

hodei sabel hantu ilunak helduko dira
euri berriekin
eta mezuak utziko dizkigute itoginetan
morseraz,
jakintsuagoak eta tristeagoak eta
lainoagoak izan gaitezen.